اوقات فراغت را چگونه سپری کنیم          چگونگی گذراندن اوقات فراغت در گذشته          پر کردن اوقات فراغت جوانان          چند شیوه برای پرکردن اوقات فراغتاوقات فراغت دانش آموزان

باید برای گذراندن اوقات فراغت برنامه‏ ریزی وجود داشته باشد و در این زمینه با اعضای خانواده تبادل نظر صورت گیرد. فرزندان باید بیاموزند که زندگی خود را تباه نکنند و با تفریحات وقت‏گیر و بی ‏ثمر زندگی خود را به خطر نیندازد. برای نیل به این منظور به نظر می رسد که آموزشهای لازم باید از دوران کودکی آغاز گردد و از همان دوران طفولیت ارزش و اهمیت برنامه ریزی آموزش داده شود.

✨آموزش، از دوره‏ کودکی

استفاده از وقت را باید از کودکی به فرزندان آموخت. کودک باید یاد بگیرد که آرام بگیرد، با اینکه خوابش نمی‏برد دراز بکشد، کتاب ورق بزند، به داستان گوش بدهد، داستان و کتاب بخواند. اغلب نوجوانان بدون برنامه بزرگ شده ‏اند و متاسفانه، بی‏ برنامه بودن حتی به گذران اوقات فراغت آنان نیز سرایت کرده و نمی‏دانند از وقت خود چگونه استفاده کنند. در مورد برنامه‏ های تلویزیون و کامپیوتر در اغلب خانواده ‏ها اختلاف نظر زیادی وجود دارد. گاهی والدین در حال دیدن برنامه‏ای هستند، اما فرزندان را از آن منع می‏کنند. این‏گونه برخوردها، اعتماد کودکان و نوجوانان را از والدین سلب کرده و آنان را عالمان بدون عمل معرفی می‏کند. گاهی زمان پخش و محتوای برنامه‏های تلویزیون و استفاده از کامپیوتر به مشاجرات خانوادگی دامن می‏زند. بعضی از برنامه‏ها ممکن است موجب بدآموزی‏هایی شود و تاثیر منفی داشته باشد. همچنین دیدن برنامه‏ها در شب‏های درسی، کودکان را از انجام تکالیف درسی باز می‏دارد. والدین در برابر چنین مسائلی حساسیت دارند و به جای توضیح و بیان مطالب و تنظیم برنامه‏ای صحیح، در برابر فرزندان خود قرار می‏گیرند. نتیجه این کار ارتباط نادرست خانواده با فرزندان و ایجاد قواعدی خشن‏تر و انعطاف‏ناپذیر است که روابط اعضای خانواده را بدتر کرده و بهره‏ای از آن نمی‏برند.

لذا چگونگی گذران اوقات فراغت از مسایل بسیار مهمی است که همواره باید مورد توجه والدین قرار بگیرد تا مانع از وقت گذرانی های کودکان و نوجوانان گردد.

کودکان و نوجوانان اوقات فراغت را به اشکال مختلفی می توانند بگذرانند. 
فعالیت‏های ورزشی و مطالعه می‏تواند بهترین وسیله برای گذراندن اوقات فراغت باشد. ورزش غیر از آنکه فعالیت بدنی، اجتماعی و گروهی است، نوعی بازی هم به حساب می‏آید و برای مدتی انسان را از محیط اطراف و نگرانی‏ها و دلواپسی‌‏ها دور می‏سازد بازی‏ها را به طور اعم، به سه دسته تقسیم می‏کنند:

1- بازی‏‌هایی که به پرورش بدن کمک کرده و مهارت‏‌های بدنی و حرکتی را تقویت می‏کند. مانند دوچرخه‏‌سواری، والیبال، فوتبال.

2- بازی‏‌هایی که قدرت تخیل را پرورش می‏دهد مانند نقاشی و مجسمه‏‌سازی.

3- بازی‏‌هایی که قدرت تفکر را شکوفا می‏کند. مانند انواع معماها.

پر کردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان با بازی‏هایی که به پرورش بدن، پرورش تخیل و تفکر بی‌انجامد، مطلوب بوده و باید در برنامه‏‌ریزی‏‌ها برای اوقات فراغت در نظر گرفته و امکانات لازم برای آنها فراهم شود.

طرح و اجرای نمایشنامه را نیز می‏توان نوعی بازی تخیلی دانست که برای فرزندان مفید است. بازیگران و تماشاگران هر دو از اجرای نمایشنامه برای گذراندن وقت فراغت استفاده می‏برند. برای بازیگران نوعی بیان مهارت هنری و اجتماعی است و برای تماشاگران، خود را در نقش‌‏ها دیدن و با سناریو همراه شدن و مساله‏‌ای را تجزیه و تحلیل کردن و نوعی پرورش تخیل و تفکر است